Promoting the Jesus Prayer as Answer to Modern Angst

Rowan Williams Promoting the Jesus Prayer as Answer to Modern Angst By Orthodox Christian News in Orthodox News Jul 19, 2014 

 Dr. Rowan Williams, who recently retired as Archbishop of Canterbury, was one of a group asked by the New Statesman to respond to the topic, “After God: How do we fill the faith-shaped hole in modern life?” Here is his response. The physicality of prayer Rowan Williams The Christianity I was originally formed in was not very ritual-minded: it was both intellectually alert and emotionally intense – the best of a style of Welsh Nonconformity now almost extinct – but tended to look down on physical expression of belief (other than singing, which I suspect was regarded as not really physical). Only when the family joined the Anglican Church when I was in my early teens, after we’d moved to another town, did I discover a sense of worship as a physical art, involving gesture, movement and colour. I still have a vivid memory of my first experience of a solemn Mass with procession at Easter, when I was, I suppose, about 12 – the awareness of a deliberate strategy of involving the senses at many levels. The mild High Church atmosphere of those years was, for me, an environment that made strong imaginative and emotional sense, and indeed is still the kind of setting where I feel most instinctively at home, rather than in more simply word-oriented styles, or in the heated atmosphere of “charismatic” worship, repetitive song and unstructured prayer – although I’ve learned to be nourished by that, too, in many circumstances. But the ritual that is most significant for me apart from the routines of public worship and the daily recitation of the fixed words of morning and evening prayer owes more to non-Anglican sources. Readers of Salinger’s Franny and Zooey will recall the somewhat unexpected appearance there of an account of the traditional Greek and Russian discipline of meditative repetition of the “Jesus Prayer” (“Lord Jesus Christ, Son of God, have mercy upon me, a sinner”). Practically every Eastern Orthodox writer on prayer will describe this, and many in the tradition also describe some of the physical disciplines that may be used to support it – being aware of your breathing, sitting in a certain way, focusing attention on your chest: “bringing the mind into the heart”, as the books characterise it. The interest in uniting words with posture and breath is, of course, typical of non-Christian practices also; and over the years increasing exposure to and engagement with the Buddhist world in particular has made me aware of practices not unlike the “Jesus Prayer” and introduced me to disciplines that further enforce the stillness and physical focus that the prayer entails. Walking meditation, pacing very slowly and co-ordinating each step with an out-breath, is something I have found increasingly important as a preparation for a longer time of silence. So: the regular ritual to begin the day when I’m in the house is a matter of an early rise and a brief walking meditation or sometimes a few slow prostrations, before squatting for 30 or 40 minutes (a low stool to support the thighs and reduce the weight on the lower legs) with the “Jesus Prayer”: repeating (usually silently) the words as I breathe out, leaving a moment between repetitions to notice the beating of the heart, which will slow down steadily over the period. The prayer isn’t any kind of magical invo­cation or auto-suggestion – simply a vehicle to detach you slowly from distracted, wandering images and thoughts. These will happen, but you simply go on repeating the words and gently bringing attention back to them. If it is proceeding as it should, there is something like an indistinct picture or sensation of the inside of the body as a sort of hollow, a cave, in which breath comes and goes, with an underlying pulse. If you want to speak theologically about it, it’s a time when you are aware of your body as simply a place where life happens and where, therefore, God “happens”: a life lived in you. So the day begins with a physically concrete and specific reminder that your own individual existence is breathed through by a life that isn’t your possession; and at moments of tension or anxiety during the day, deliberately breathing in and out a few times with the words of the prayer in mind connects you with this life that isn’t yours, immersing the anxiety and dispersing the tension – even if it doesn’t simply take away pain or doubt, solve problems or create some kind of spiritual bliss. The point is just to be connected again. The mature practitioner (not me) will discover a steady clarity in the vision of self and world, and, in “advanced” states, an awareness of unbroken inner light, with the strong sense of an action going on within that is quite independent of your individual will – the prayer “praying itself”, not just human words but a connection between God transcendent and God present and within. Ritual anchors, ritual aligns, harmonises, relates. And what happens in the “Jesus Prayer” is just the way an individual can make real what is constantly going on in the larger-scale worship of the sacraments. The pity is that a lot of western Christianity these days finds all this increasingly alien. But I don’t think any one of us can begin to discover again what religion might mean unless we are prepared to expose ourselves to new ways of being in our bodies. But that’s a long story.

Simply the best: Greek Orthodox Christian Byzantine Music in AgSofia Kabarnos βυζαντινή μουσική

beatitudes wonderful

Sodom and Gemorrah homosexuality as sin

St Porphryos and Sainthood

Post by Orthodox Christian Network.

Pope Francis asks Patriarch Bartholomew I to bless him and then FACEBOOK happened

A ‘prominent’ Facebook regular and educator and self-proclaimed insider made several seemingly innocuous comments which in actuality where inflammatory comments thinly veiled beneath cordial conversation. He used is basic literacy skills to embellish and embed slandering statements. Taken at his word provided below you will understand. It is much like pornography you know it when you see it. He pandered to dissenters, and those who are still riding the fence about their own alliance, who would choose to advance their own agenda by creating suspicion and sabotage faith that anyone can trust the our church proper with its leaders and advisors. Those like this insider who are educated are held to a higher standard then someone who does not have the skill set of self-expression or admits to now knowing.   

Before you read this exchange please do not take my word.  So then let us look to a higher authority for Unseen Warfare edited by Niodemus of the Holy Mountain and the revised Theophan the Recluse to preface this Facebook interaction and set the context for my own reaction as a watchdog for his All Holiness the Ecumenical Patriachate is not a puppet driven by his staffers.

The feelings would seek expression in words are mostly egotistical, since they seek to express what flatters our self-love and can show us, as we imagine, in the best light. Loquacity mostly comes from a certain vainglory, which makes us think that we know a great deal and imagine our opinion on the subject of conversation to be the most satisfactory of all.

So we experience an irresistible urge to speak out in a stream of words, with many repetitions, to impress the same opinion in the heart of others, thus foisting ourselves upon them as unbidden teachers and sometimes even dreaming of making pupils of men who understand the subject matter better than the teacher.

In most cases loquacity is a synonym of empty talk,  and there are no words to express the many evils, which arise from this ugly habit. In general, loquacity opens the doors of the soul, and the developed warmth of the heart at once escapes.  Empty talk does the same.

Empty -talk is the door to criticism and slander, the spreader of false rumors and opinions, the of discord and strife.  It stifles a taste for mental work and practically always serves as the cover for the absence of sound knowledge. When wordy talk is over and the fog of self complacency lifts it always leaves behind a sense of frustration and indolence. Is it not proof of the fact that even involuntarily, the soul   feels itself robbed.

 • Source I also want to believe the intentions are pure but I am not God to know human hearts, nor am I privy to the complex politics played out between church leaders. There are many. In the end, I think it comes down to the issue of how much courage we have to stand up to those of ill will and how much authentic faith we have in God to make things right in accordance with His will. 

• Source Every man's heart possesses much love in it and a desire for something better. This we know. But oftentimes men and women are led astray by outside influences. So we simply need to love each other genuinely in order to bring others back to where they need to be, before God, and with the rest of the human race. 

 • Agapia Damianakis Skeptics regarding the complex process should not be misconstrued as an act of deception, a charade and farce. Gossip is often bookended between crafty communication righteous indignation, envy and the pretense of knowledge. I expected more. 

 • Source Expected more ... from whom? [here comes his credential and CV] I very much respect and love these two leaders (I know the Patriarch personally, when he was still Metropolitan of Chalcedon and sought to bring me back to my birthplace on a couple of occasions ... as a prospective bishop, back before I was married!) but also know that both tread carefully and responsibly to achieve the proper end; many times their hands are tied because of powerful opinions and forces around them that may not want to see their outcome. 

 • Agapia Damianakis "I also want to believe the intentions are pure but I am not God to know human hearts, nor am I privy to the complex politics played out between church leaders. " I am so glad for your relationship with each of those church leaders, with whom Elias and I are also well acquainted. In fact I was present in 2000 for the Congressional Clergy Laity Congress, for the Return of the Relics, and when Pope Benedict visitation to the Phanar, and Elias is there now. What you suggested is that the hearts of those whom you know may not be graced or been endowed with the purity of heart necessary. 

 • Agapia Damianakis We should all grow up to recognize that the division spanning about one thousand years is decreasing not only publicly, but also exponentially in reality, and that the Spirit of God is moving. 

 • Source It's not these leaders that I am concerned about, Agapia. It's the eggshells they must walk around, and the oftentimes bad counselors each side possesses. I've been around and seen many things in my life. Church administration is not as glamorous and straightforward as one thinks.

 • Source The Spirit is always working but may be stifled by bad advisers and so the courageous leaders need to tread carefully in the spirit of Christ, because their actions are always under scrutiny by their closest confidantes and not everyone's intentions on either side are pure. But we must walk with patience and love to fulfill the divine will. 

• Agapia DamianakisI removed myself from the dialogue as this individual was not interested in good sense.

My Generation Will End Abortion

Bono: Who Is Jesus?

Ground Blessing Service for The St. Nicholas National Shrine at the Worl...

Archons of the Ecumenical See Take Issue Second Class Status

#1: Government Interference in Patriarchal Elections The Turkish government imposes restrictions on the election of the Ecumenical Patriarch and Hierarchs who vote for him by requiring that they must be Turkish citizens. In fact, the government arbitrarily can veto any candidate for the position of Ecumenical Patriarch. With the dwindling population of Hierarchs and Orthodox Christians in Turkey, we may not be able to elect an Ecumenical Patriarch in the not too distant future. This is tantamount to the asphyxiation of the leadership of the Holy Mother Church and a clear illustration of the direct intervention of the Turkish government in ecclesiastical matters.

 #2: Non-Recognition of "Ecumenical" Status The Turkish government does not recognize the "Ecumenical" status of the Patriarch and Patriarchate. Turkish authorities do not allow the use of the term or title of "Ecumenical" for any religious activity whatsoever despite the fact that it has been used since the 6th century A.D. and recognized throughout the world. Turkey regards the Patriarchate as an institution whose leader is seen as the spiritual head of Orthodox Christians in Turkey alone rather than the leader of 300 million Orthodox Christians worldwide.

 #3: No Legal Identity The Ecumenical Patriarchate has no legal identity or bona fide legal personality in Turkey. The lack of a legal identity is a major source of problems for the Ecumenical Patriarchate including non-recognition of its ownership rights and the non-issuance of residence and work permits for "foreign" (i.e. - non-Turkish) priests who are essential to the continuity and functioning of the Ecumenical Patriarchate. The Turkish authorities do not allow the Ecumenical Patriarchate to own any property - not even its churches! The Patriarchal house itself is not recognized as the Patriarchate's property and even the Girls and Boys Orphanage Foundation on the Island of Buyukada (Prinkipos) for which the Patriarchate has held a deed since 1902 is not legally recognized by the Turkish government. The inability to secure work permits by "foreigners" who work at the Ecumenical Patriarchate results in these individuals having to leave the country every three months to renew tourist visas which disrupts the operation and productivity of the Ecumenical Patriarchate and discourages staffing from abroad.

 #4: Closing of Seminary and Inability to Train New Clergy The Ecumenical Patriarchate is unable to train new clergy in Turkey and its theological school was forcibly closed down by the Turkish Government. The Theological School of Halki was forcibly closed down by Turkish authorities in 1971. Since its closure, the Ecumenical Patriarchate has had to send the young men from its community desiring to enter the priesthood to one of the theological schools in Greece. In many instances, they do not return given the onerous restrictions in getting work permits and the general climate of intimidation. Despite promises by the Turkish government to re-open our theological school, there has been no progress. Left unresolved, the administrative functioning and future of the Ecumenical Patriarchate is imperiled.

 #5: Confiscation of Property The Turkish Government has confiscated thousands of properties from the Ecumenical Patriarchate. Through various methods, the Turkish authorities have confiscated thousands of properties from the Ecumenical Patriarchate and the Greek Orthodox community over the years including our monasteries, church buildings, an orphanage, private homes, apartment buildings, schools and land. Left unchecked, the remaining Greek Orthodox community of Constantinople (present day Istanbul) - the cultural heirs of the Byzantine Empire - will be threatened and ultimately be no more.

On Repentance and God’s Love Hieromonk Christodoulos Pappadeas

Afilotimo OPEN LETTER' TO HIS ALL HOLINESS, THE VEN. METROPOLITAN KALAVRYTON, MR. AMBROSE

The esteemed iconographer Elias Damianakis Archon Maestor of the Great Churh of Christ immediate and initial response: [to the fallen Ambrose]

______________________________________________________________________





Shame !? Ven. Metropolitan Kalavryton Mr. Ambrose speaks much evil, great hatred, bottomless hardness and says ... & lt; & lt; please voice your sister a & gt; & gt; We may speak as Cain

I am ashamed of him and this public display of fake boyfriend afilotimo price ...

Shame!

In A Recent Public ' Open Letter 'to His All Holiness, The Ven. Metropolitan Kalavryton, Mr. Ambrose speaks about "much evil, great hatred, bottomless hardness" in reference to His All Holiness, and says ... 

& Lt; & lt; please the voice of your brother & gt; & gt; maybe he speaks as Cain 

I am ashamed of him (Kalavryton), and this public display as a false-friend-of-honor, afilotimos ...

In what can only be described as diatribe of loathing, suspicion and mistrust, which we have become accustom to from certain oppressive regimes, this bishop of Kalavryta disseminates vile and controversial falsehoods and misnomers, in an act of derisive and internal ecclesiastical political maneuvers, pandering to prejudicial myopic self-serving ends. 

Shame on him!

- 

Elias Damianakis

Hagiographos, Archon Maestor

The Great Church of Christ, Constantinople

Metropolitan Kalavryton and Aegialias

Personal Blog of Bishop Ambrose Kalavryton and Aegialias

MONDAY, 6 OCTOBER 2014

Your All-Holiness  .......

OPEN LETTER

To Holiness

Archbishop of Constantinople

and Ecumenical Patriarch

Mr. Lord. Bartholomew

In LIGHT 

Holiness,

We love you and we respect you!

Why humiliate us?

          Respectfully ask you to take note of the following.

+ The KALAVRYTON AND AIGIALEIAS AMVROSIOS

*************************

Dear Brothers in Christ, Prelates of the Church of Greece

And my dear children in the Lord,

_________ There is a sacrosanct principle that the public prattomena publicly and tested! This principle, which serves only the truth and ethics, especially in the sacred space of the Church, we have to invoke today and apply it by checking some APARADEKTES public actions and deeds of His All Holiness Ecumenical Patriarch. Mr .. Bartholomew. Actions and deeds, which were so staggering the latter time. Actions, decisions and actions of the Patriarchate, which humiliates directly the Autocephalous Church of Greece, which is always primarily the Archbishop of Athens and All Greece. Mr .. Jerome!

 Consider, then, the chronological order of things.

One.   Patriarch election mixing matrix Politou IOANNINON

Somehow, very poor, the Patriarch wished to intervene during the election period, the impending election to fill the Metropolitan of the Holy Metropolis of Ioannina to electing its own candidate. Pressure, therefore, wished to impose it as a 'fine' of the PANOS. Archimandrite. P. Amfilohije Stergiou, A Brother of illegality proelthousis pseudo-Patriarchal monastery in Mazi Megara! (On the illegality Would we say more in SECTION four).

Patriarch Therefore, our alleged anaxioprepos and contrary to His high ecclesiastical office, sent the "minions" of here and there in Greece, in order to convey His desire to bishops and delegates to the press before the elections, to vote for their His fine! Besides our Patriarch did not shy Pressure personal Kd the Archbishop. Hieronymus !!!! By this means, however, the patriarch not only expose Himself, possibly employing antics of the neighborhood of the old time, but PROTISTOS MAIN and committing the offense of regular internal EPEMVASEOS of another local church! In other words, "entered into foreign fields' !!!! Ezilose Does the" Primacy of the Pope, "for which there is much talk lately in the church space? God only knows the hidden soul of people.

We with our feeble voice and by posting our της Δευτέρας 23ης Ιουνίου 2014 ( mkka . blogspot . COM ) Then Kindly Patriarch US FOLLOWING with the words:    

Panagiotis YOUR IKETEFOMEN ......

                ......... NOT EXCEED LIMITS 

"A FATHERS ARE OUR ETHENTO"

But our voices fell on deaf ears! Missing this da!   O Ecumenical Patriarch to Hear the Voice of A miscreant Hierarch of the Church of Greece !!! You see, when we occupy the verve of arrogance, then ahead others see them as flies !!!!!

Finally the solution to this problem gave the College of Hierarchs! Took the Chosen Patriarch US only toggle Seven (7) votes! FACT This, Unfortunately, stimulated ypervallontos Patriarchal Soul! spokesman of Love, humility, forbearance of dystychestata Unfortunately, this Solemn Disapproval chooses Seventy (70) about the bishops kept the Soul as "Mani "! THEREFORE DECIDED to Take revenge! And, not TOO Slow. Yesterday Friday, October 3 at the Lantern yesterday apodokimasthenta the Helladic Hierarchy p. Amfilohije elected as Bishop of Adrianople and landings are as representative of the Patriarch in Athens, ie. Ridge in the Church of Greece! He appointed the Director of Patriarchal Office in Athens! He appointed him, WITHOUT QUESTION, as it ought, the Holy Synod of the Church of Greece! Behind this action hides a lot of malice, hate big, bottomless heartlessness! Sometimes, unfortunately, and the Great of this world become small! It is human of course!    

Shame, Your Holiness! Shame! Again Shame! This transaction is NOT YOUR Honour! In our consciousness Arrived very low! May the Lord forgive you! 

So, the circle was closed until yesterday Archimandrite. Amphilochios! The Ecumenical Patriarch, Mr .. Mr .. Bartholomew took the revenge he wanted! The 'Mani' stubbornness IT you O MCW to Record the   Records  Book of   Guines !!!!! as the maximum Patriarchal revenge!

Two.      statements Patriarchou Thrace.

Let us now turn to the second Patriarchal misery.

Προ ολίγων ημερών ο Παναγιώτατος (κατά την επίκληση;) Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ.Βαρθολομαίος πραγματοποίησε «ποιμαντική» επίσκεψη στην περιοχή της Θράκης. Εκεί, λίγο πριν αναχωρήσει από το έδαφος της Ελληνικής κυριαρχίας, προέβη σε κάποιες δηλώσεις, μάλιστα δε από χειρογράφου, τις οποίες θα εχαρακτήριζα όχι απλώς «προκλητικές και παντελώς απαράδεκτες, αλλά και αυτόχρημα ανατριχιαστικές»! ΄

Ιδού, λοιπόν,  τα πατριαρχικά λόγια: «Πρὸς οὐδένα ἀντιδικοῦμεν,ἀλλὰ καὶ δὲν πρόκειται νὰ ἀπεμπολήσωμεν ποτὲ τὰ δικαιώματα τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ἐπὶ τῶνἹερῶν αὐτῆς Μητροπόλεων ἐδῶ εἰς τὴν ἁγιοτόκον Θρᾴκην, τὴν ἀναμφισβητήτως Ἑλληνικὴν καὶαἱματοβαμμένην Μακεδονίαν, τὴν ὑψηλόφρονα Ἤπειρον καὶ τὰς ἐρατεινὰς νήσους τοῦἈρχιπελάγους, διότι τὸ ἀντίθετον θὰ ἦτο προδοσία τῆς ἱστορίας τῆς πίστεως καὶ τοῦ Γένους¨\!!!! Αγανακτεί η ψυχή μας στο άκουσμα των λόγων αυτών! Διερωτώμενοι, απορούμε: πως εξήλθον εκ των πατριαρχικών χειλέων τοιαύτα λόγια; Προς τι η αγανάκτηση της ψυχής μας; Θα μπορούσε να ερωτήσει κάποιος, που δεν έχει γνώση των εκκλησιαστικών πραγμάτων.

Αγανακτούμε, λοιπόν, διότι με τα λόγια αυτά ο Πατριάρχης θέλει να εμφανίσει τον Εαυτό Του, και κατά συνέπεια τον Οικουμενικό Θρόνο, ως επικυρίαρχο των Μητροπόλεων των λεγομένων «Νέων Χωρών». Δηλ. από την Λάρισα και επάνω μέχρι και τον Έβρο ποταμό οι Μητροπόλεις ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ στην Εκκλησία της Ελλάδος! Δηλοί μάλιστα απεριφράστως ότι «δεν πρόκειταινα απεμπολήση ποτε τα δικαιώματα της Μητρὸς Εκκλησίας επὶ των Ιερών αυτῆςΜητροπόλεων»!!!  Με άλλα λόγια, ΔΕΝ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΥΜΕ, ΑΠΛΩΣ ΔΙΑΒΛΕΠΟΥΜΕ και προβλέπουμε, ότι ο Πατριάρχης πολύ γρήγορα θα αποκόψει από την Εκκλησία της Ελλάδος το κομμάτι αυτό των λεγομένων «Νέων Χωρών» και θα δημιουργήσει μια «δική» Του εκκλησιαστική δικαιοδοσία! Η Κρήτη είναι ένα παράδειγμα! Δηλ. θα διχοτομήσει την Ελλάδα, προσαρτώντας τις Νέες Χώρες στη δική Του αρμοδιότητα!  Έτσι λοιπόν από τη μια πλευρά έχουμε τον Πρόεδρο της Τουρκίας κ. Ερντογάν, ο οποίος προαλείφεται και γλύφει τα χείλη του για την αυτονόμηση της Θράκης, και από την άλλη πλευρά έχουμε τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος προβάλλει ενώπιον μας  ως Ερντογάν Νο 2 και μας προετοιμάζει για το ΜΕΓΑΛΟ ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ, το οποίο έχει στο μυαλό Του!

Μήπως έχετε αμφιβολίες; Να σας παρουσιάσω εδώ ένα ακόμη κομμάτι από τις Πατριαρχικές Δηλώσεις:

Μᾶς ἠρώτησε κάποιος, κατὰ τρόπον προκλητικόν, πρό τινων ἐτῶν: Παναγιώτατε, ἔχετετὴν Διασποράν. Διατὶ θέλετε καὶ τὰς Νέας Χώρας; Καὶ ἀπηντήσαμεν ἀμέσως καὶ εὐθέως: Διότιμᾶς ἀνήκουν. Ἀνήκουν εἰς τὴν Μητέρα σας μαρτυρικὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία ἔδωσε τὸ αἷμα της δι᾿αὐτάς, διὰ νὰ μείνουν ἐπαρχίαι Ἑλληνικαί˙ τὰς ἐπροστάτευσε κατὰ τὸν Μακεδονικὸν ἀγῶνα καὶπάντοτε, διαχρονικῶς. Ἀποτελοῦν ἀναπόσπαστον τμῆμα τῆς πνευματικῆς καὶ κανονικῆςδικαιοδοσίας τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Ἡ σχέσις μας δὲν εἶναι ποσῶς ἐθιμοτυπική,εἶναι πολλῷ μᾶλλον εὐχαριστιακή, λειτουργική.

Οἱ ποιμενάρχαι τῶν Μητροπόλεων τούτων εἶναι προσφιλεῖς ἀδελφοὶ Ἱεράρχαι τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἐνῷ συμμετέχουν εἰς τὴν διοίκησιν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆςἙλλάδος, τὴν ὁποίαν αἱ Ἱεραὶ Μητροπόλεις των συναποτελοῦν ὁμοῦ μετ᾿ ἐκείνων τῆςΑὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συμφώνως καὶ πρὸς τὸν Καταστατικὸν Χάρτην αὐτῆς. 

Προτρεπόμεθα καὶ παρακαλοῦμεν ἀδελφικῶς ὅπως οἱ Ἱερώτα-τοι Ἱεράρχαι οὗτοι ἔχωσιπλήρη συνείδησιν τοῦ γεγονότος ὅτι ἀνήκουν δικαιωματικῶς εἰς τὴν Ἱεραρχίαν τῆςπρωτοθρόνου Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τοῦθ᾿ ὅπερ ἀποτελεῖ  δι᾿ αὐτοὺς ὑψίστηντιμὴν καὶ τοῦτ᾿ αὐτὸ προνόμιον, τὸ ὁποῖον πολ-λοὶ θὰ ἐζήλευον.

Ἀπὸ τῆς ἄλλης πλευρᾶς, εἰς οὐδένα ἐπιτρέπομεν νὰ ἀμφισβη-τήσῃ τὰ ἀπὸ αἰώνωνἀπαράγραπτα δικαιώματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἐπὶ τῶν περί ὧν πρόκειται Μητροπόλεων,αἱ ὁποῖαι ἀποτελοῦν τὴν ἐνδοχώραν αὐτοῦ, ἰδιαιτέρως μετὰ τὴν ἀπογύμνωσίν του ἀπὸ τὰςἐπαρχίας του ἐν ἀνατολικῇ Θρᾴκῃ καὶ Μικρᾷ Ἀσίᾳ (πάντως, οὐχὶ ἐξ ὑπαιτιότητος τῆς ΜητρὸςἘκκλησίας).

 Ούτως εχόντων των πραγμάτων μία απορία κυριαρχεί μέσα μας και πολύ μάς βασανίζει: Καλά, ο Πρωθυπουργός κ. Αντ. Σαμαράς δεν έλαβε γνώση; Ο Υπουργός των Εξωτερικών και Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως κ. Ευάγ. Βενιζέλος δεν ενημερώθηκε; Οι Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν άκουσαν τίποτε; Οι Βουλευτές μας δεν επήραν είδηση; Τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως (ΜΜΕ) δεν άκουσαν τίποτε; Κανείς δεν ενωχλήθηκε; Εξαίρεση απετέλεσαν μόνο τρείς (3) εφημερίδες:

·        Ο «Ελεύθερος Τύπος» στις 25.09.2014 έγραψε τα εξής: «Θέμα Νέων Χωρών ανοίγει ο Βαρθολομαίος».

·        Η «ΑΞΙΑ» στις 27.09.2014 έγραψε τα εξής:

 «Ο Βαρθολομαίος ρίχνει το γάντι στους αμφισβητίες Του». Νέες Χώρες και Μετόχια του Αγίου Όρους ανήκουν στο Πατριαρχείο!»

·        Το «ΠΑΡΟΝ» στις 28.09.2014 έγραψε τά εξής:  

 «Τα περίεργα παιγνίδια του Οικουμενικού Πατριάρχη. ΔΙΑΣΠΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ο Βαρθολομαίος! …. Η πρόβα έγινε στην εκλογή του νέου Μητροπολίτη Ιωαννίνων…..Η Άννα Διαμαντοπούλου, ως Υπουργός Παιδείας είχε αποδεχθεί   το αίτημά του!»

Εμείς ως ταπεινός θεράπων της Εκκλησίας του Χριστού ετολμήσαμε! Απεστείλαμε υπηρεσιακώς -διά της Ιεράς Συνόδου-  το από 27^ηςΣεπτεμβρίου ε.έ. έγγραφο διαμαρτυρίας προς τον Παναγιώτατο Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο! Δυστυχώς άλλες αντιδράσεις από τον εκκλησιαστικό χώρο δεν είδαμε. Ας γράψω, δεν είδαμε ακόμη τουλάχιστον!  Ασφαλώς ως εκ της θέσεώς Του ο Πατριάρχης μας ευρίσκεται πολύ υψηλά! Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην, ότι όσα σκέπτεται και όσα επιχειρεί είναι όλα ορθά! Αλάθητος δεν είναι ούτε ο Πάπας της Ρώμης, κι ας το ισχυρίζονται οι της Ρώμης! Μόνον ο Θεός είναι αλάθητος!

3. Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

         Το τρίτο κατά σειράν έγκλημα του Πατριάρχου μας είναι η ξαφνική εκλογή του π. Αμφιλοχίου ως Μητροπολίτου Αδριανουπόλεως. Αυτό που μας ενοχλεί δεν είναι αυτή αύτη η εκλογή, ΑΛΛΑ ο διορισμός του εκλεγέντος ως Πατριαρχικού Εκπροσώπου στο Γραφείο των Αθηνών, χωρίς να έχει ζητηθή προηγουμένως η συγκατάθεση της Εκκλησίας της Ελλάδος!

Ο κληρικός αυτός από τούδε και στο εξής θα αποτελή τον «μπράβο», τον «κατάσκοπο», τον «πράκτορα» του Οικουμενικού Πατριάρχου  εις βάρος της Εκκλησίας μας. Θα υπονομεύη τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο!  Είναι ……… εξασκημένος στον τομέα αυτό!

4. ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ και ΠΑΡΑΝΟΜΗ, διά τούτο δε και ΣΚΟΤΕΙΝΗ, η ΙΔΡΥΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ  ΕΙΣ ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ.  

Αλλά ο δικός μας προβληματισμός δεν έχει σχέση με τα παραπάνω αναφερθέντα. Καλόν θα είναι να απασχολήσει τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών το πώς και το γιατί τοποθετείται ο π. Αμφιλόχιος Εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχου στην Αθήνα και να λάβει τα μέτρα του.

Ο δικός μας προβληματισμός εστιάζεται κάπου αλλού. Ο Πατριάρχης εξέλεξε Μητροπολίτη ένα κληρικό της περιοχής Μεγάρων, χωρίς όμως να έχει ζητήσει προηγουμένως την έγκριση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος! Τούτο ώφειλε να το πράξει το Πατριαρχείο, διότι ο π. Αμφιλόχιος τυγχάνει Μοναχός της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής στο Μάζι των Μεγάρων.

Το επιχείρημα, που θα μπορούσε να αντιτάξει ο Παναγιώτατος είναι, ότι η Μονή αυτή έχει καθιερωθή υπ’ αυτού τούτου του νυν Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου σε «Πατριαρχικό Σταυροπήγιο», ως εξάγεται εκ της υπ’ αριθμ. 769/ 13.08.2007 Πράξεως του προσφάτως αποβιώσαντος Μητροπολίτου Μεγάρων κυρού Βαρθολομαίου, δημοσιευθείσης στο υπ’ αριθμ. 2476 ΦΕΚ/31.12.2007, τ.Β΄.

Εδώ, λοιπόν, έγκειται το μεγάλο νομοκανονικό έγκλημα, το οποίο συνετελέσθη υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Καταγγέλλουμε, λοιπόν, δημοσίως urbi et orbi, ότι η καθιέρωση αυτή είναι ευθέως παράνομος και συγχρόνως αντικανονική, καθ’ όσον για την καθιέρωση της Μονής ΔΕΝ ΕΤΗΡΗΘΗΣΑΝ οι διατάξεις του άρθρου 39 παράγρ. 7 του Νόμου 590/1977 περί Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, με αυθαίρετη επέμβασή του σε Δικαιοδοσία άλλης Τοπικής Εκκλησίας,  παραβίασε τους τε ιερούς Κανόνες και τους Νόμους της Ελληνικής Πολιτείας! Άρα η δήθεν «Πατριαρχική» Μονή της Αγίας Παρασκευής στο Μάζι των Μεγάρων, είναι προϊόν ανερυθριάστου παρανομίας και παραβιάσεως των διατάξεων της τε κανονικής τάξεως και της κοσμικής νομοθεσίας! Είναι, λοιπόν, γέννημα  και προϊόν παρανομίας! Παρανομίας δε και αντικανονικών ενεργειών, στις οποίες προέβη ο νυν Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας. Με άλλα λόγια είναι προϊόν «παρθενογένεσης»!!!! Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο εμείς είμεθα υποχρεωμένοι να κινήσουμε την νόμιμη διαδικασία για την κατάργησή της.

Θα σας εξηγήσω αμέσως την συντελεσθείσα παρανομία.

·        Για να συσταθή μια Πατριαρχική Μονή σε μια Μητρόπολη του Ελλαδικού χώρου ο Νόμος 590/1977 Περί Κατάστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος ορίζει σαφώς, σαφέστατα θα έλεγα, ότι χρειάζεται όχι μόνον η συγκατάθεση του επιχωρίου Αρχιερέως, αλλά και η «έγκρισις της Δ.Ι.Σ.» (βλ. άρθρ. 39 παράγρ. 7). Αλλά έγκριση της ΔΙΣ δεν υπάρχει!

·        Η έγκριση της ΔΙΣ εζητήθη  βεβαίως υπό του επιχωρίου  Αρχιερέως δια των υπ’ αριθμ. Πρωτ. 549/4.6.1999 και 640/28.06.1999 υπηρεσιακών του εγγράφων, προς τα οποία όμως η Ιερά Σύνοδος, διά του υπ’ αριθμ. Πρωτ. 3074/14.12.1999 απαντητικού  Συνοδικού εγγράφου  «επεφυλάχθη, ίνα ικανοποιήση το υποβληθέν …αίτημα»!!!!! Τουτ’ αυτό είχεν εισηγηθή προς την Δ.Ι.Σ. και η Συνοδική Επιτροπή  Νομοκανονικών Ζητημάτων διά του υπ΄ αριθμ. Πρωτ. 6924/ 07.11.1999 υπηρεσιακού εγγράφου, δηλ. και η Επιτροπή είχε απορρίψει το αίτημα του Μητροπολίτου Μαγέρων,  «ώστε να μη ενθαρρύνεται η ίδρυσις νέων τοιούτων Σταυροπηγιίων εις τον ήδη “βεβαρημένον” συναφώς χώρον της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος»!

·        Ως φαίνεται εκ του υπηρεσιακού φακέλλου της Μονής, ο Μητροπολίτης Μεγάρων είχε ζητήσει Γνωμάτευση από ένα Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όστις όμως διά της από 20.05.1999 Εισηγήσεώς του εθεώρει εκ των «ων ουκ άνευ» την έγκριση της Δ.Ι.Σ.!  Δυστυχώς όμως, εφαρμόζων ούτος εν προκειμένω «την αλχημείαν εν τοις εκκλησιαστικοίς πράγμασι», διά να εξασφαλίσει ίσως  την εύνοιαν του πανίσχυρου Οικουμενικού Θρόνου, απεφάνθη, ότι «το μείζον και κυριώτερον είναι η συγκατάθεσις του οικείου Αρχιερέως»!!!!!   

·        Ώστε, λοιπόν, παρά την άρνηση της Δ.Ι.Σ., ενισχυμένος όμως από την ηθική στήριξη του προαναφερθέντος Καθηγητού, ο επιχώριος Μητροπολίτης απευθύνθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και κατά φορτικό τρόπο διετύπωσε εκεί το αίτημα του για την αναγνώριση της Μονής Αγ. Παρασκευής ως Σταυροπηγίου. Το Πατριαρχείο ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΠΕΤΡΕΨΕ από την λανθασμένη πορεία του, ως ώφειλε! Εν συνεχεία ο αείμνηστος Μητροπολίτης Μεγάρων Βαρθολομαίος, διά του υπ΄ αριθμ. Πρωτ. 1202 π.έ./12.03/2000 νεώτερου εγγράφου του προς την Δ.Ι.Σ., επαναδιατυπώνει το αίτημά του με την ελπίδα, «της εν τω εγγύς μέλλοντι άρσεως της επιφυλάξεως….»! Τώρα όμως, για να ενισχύει το αίτημά του, επισυνάπτει και το υπ΄αριθμ. 66 Πατριαρχικό έγγραφο, όπου ο Παναγιώτατος Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίο, αγνοώντας και παρακάμπτοντας την εκπεφρασμένη άρνηση της Δ.Ι.Σ., την οποίαν άλλωστε εγνώριζε, εκφράζει προς τον Μητροπολίτη Μεγάρων «την άκραν ευαρέσκειαν και τον δίκαιον έπαινον …. διά την βαθέως συγκινούσαν ημάς υποδειγματικήν υιϊκήν στοργήν και τον σεβασμόν …προς τον πανίερον Οικουμενικόν Θρόνον…»!!!! Με άλλα λόγια ο Πατριάρχης, εμμέσως πλην σαφώς, αντί να συγκρατήσει, ωθεί τον Μητροπολίτη Μεγάρων προς την παρανομία!

·        Έτσι, λοιπόν, ο Μητροπολίτης Μεγάρων προχωρεί, ακάθεκτος πλέον, προς την κανονικώς εγκληματική και νομικώς παράνομη συμπεριφορά  του! Στις 31 Δεκεμβρίου 2007 στο υπ’ αριθμ. 2476 ΦΕΚ, τ. Β΄, χωρίς την απαραίτητη έγκριση της Δ.Ι.Σ. δημοσιεύεται η υπ’ αριθ. 769/13.08.2007 Πράξη του με την ένδειξη «Νομοκανονικόν καθεστώς Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μαζίου Μεγάρων….». Έκτοτε η Μονή θεωρείται ως Πατριαρχικό Σταυροπήγιο, αλλά δεν μπορεί να είναι, αφού πάσχει η διαδικασία αναγορεύσεώς της.

Αποδείξαμε, λοιπόν, όσο πιο καθαρά γινόταν, ότι ο Πατριάρχης δεν διάλεξε κληρικό από μια Μονή, επί της οποίας είχε ποιμαντική και κανονική δικαιοδοσία! «Πατριάρχης είμαι! Ό,τι θέλω κάμνω», θα μπορούσε να απαντήσει ο Παναγιώτατος! Αυτό ακριβώς θα ήθελα να αποδείξω: Εάν δεν αντισταθούμε στην υπεροπτικά αυθαίρετη συμπεριφορά Του, τα χειρότερα έρχονται……

 Και τώρα θα ήθελα να απευθύνω δημοσίως το λόγο μου προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο και προς  τους εν Χριστώ Αδελφούς μου Ιεράρχες, οι οποίοι συνέρχονται αύριο στην ετήσια τακτική Συνέλευση της Ιεραρχίας.

Μακαριώτατε άγιε Πρόεδρε,

Σεβασμιώτατοι άγιοι Σύνεδροι,

Ακούστε, παρακαλώ, την φωνή ενός Αδελφού Σας, ο οποίος τώρα πλέον είναι όγδοον (8^ον) Μέλος στην σειρά του καταλόγου των Ιεραρχών. Κινδυνεύει η γεωγραφική ενότης του Ελλαδικού Χώρου! Κινδυνεύει επίσης αυτονομία, η αυτοκεφαλία και η ανεξαρτησία της Εκκλησίας μας!  Η Εκκλησία της Ελλάδος με μαθηματική ακρίβεια οδηγείται σε διχοτόμηση! Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ορμάει με περισσή αυταρχικότητα! Δεν θα υπερασπισθούμε, λοιπόν, ό,τι οι Ιεροί Κανόνες μας αναγνωρίζουν; Δεν θα αντιδράσουμε;  Θα παραδώσουμε την Εκκλησία μας αμαχητί;

Σας παρακαλώ, λοιπόν, και Σας ικετεύω να παρακάμψουμε την Ημερησία Διάταξη και να προτάξουμε τα Πατριαρχικά καμώματα, ώστε όλοι μας από κοινού να αναλάβουμε τις ιστορικές ευθύνες μας.

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Αίγιον, Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014